پایان نامه

 

  مقاله پتروفابریک سنگ های دگرگونی بیارجمند،نشانه هایی از پهنه برشی تکتونیک کششی در پوسته قاره ای ایران مرکزی در pdf دارای 10 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پتروفابریک سنگ های دگرگونی بیارجمند،نشانه هایی از پهنه برشی تکتونیک کششی در پوسته قاره ای ایران مرکزی در pdf   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پتروفابریک سنگ های دگرگونی بیارجمند،نشانه هایی از پهنه برشی تکتونیک کششی در پوسته قاره ای ایران مرکزی در pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله پتروفابریک سنگ های دگرگونی بیارجمند،نشانه هایی از پهنه برشی تکتونیک کششی در پوسته قاره ای ایران مرکزی در pdf :

مقدمه

سنگ های دگرگونی بیارجمند در 150 کیلومتری جنوب شرق شاهرود و در محدوده شمال شرقی چهارگوش خارتوران، با روند شمال شرقی – جنوب غربی و طول تقریبی 60 کیلومتر رخنمون یافته اند. مطالعات انجام گرفته پیشین در ارتباط با این سنگ ها تقریبا همگی در چهارچوب تهیه نقشه های زمین شناسی بزرگ مقیاس بوده است.

در پژوهش حاضر این سنگ ها به لحاظ ریز ساختاری مورد بررسی قرار گرفته و به تاثیر برش1 بر آنها توجه شده است. یکی از نشانه های این برش توسعه فراوان برگوارگی میلونیتی2 و خطواره های کششی3 است که بصورت گسترده در آنها توسعه یافته و بر دگرشکلی شکل پذیر4 شدید این سنگ ها دلالت دارد. از این روی می توان این پهنه دگرگونی را بعنوان یک پهنه برشی5 در نظر گرفت و برای توصیف واحد های سنگی آن از واژه میلونیت6 استفاده نمود. میزان دگرشکلی کانی های کوارتز و فلدسپار نشان می دهد که دگرشکلی این سنگ ها در درجه حرارت هایی برابر رخساره پایین تا متوسط آمفیبولیت رخ داده است. چنین شرایطی ازمیدان پایداری P-Tمجموعه کانی های موجود در این سنگ ها نیز قابل استنباط است.

رخداد تکتونیک کششی در ایران مرکزی در سال های اخیر توسط برخی از محققین مورد توجه قرار گرفته است. حسن زاده و دیگران (2002) بر اساس شباهت های سنگ شناسی دو زون ماگماتیک آذربایجان- البرز و ارومیه دختر و نیز تشابه سنی آنها معتقدند که این دو زون در ابتدا بصورت یک کمان واحد ماگمایی حاشیه قاره ای بوده و متعاقبا در زمان الیگوسن تحت تاثیر کشش از یکدیگر جدا شده اند. همین گروه و نیز بربریان و یاسینی ( 1362) نهشته شدن سازند قم را به حوضه رسوبی پشت کمانی نسبت داده اند.

اگر چه فعلا داده های سن سنجی ایزوتوپی ما در مورد سن این سنگ های دگرگونی کامل نیست تا به یقین از زمان این کشش صحبت کنیم، ولی به هر حال حضور این سنگ ها را در حاشیه شمالی ایران مرکزی و یافت شدن پهنه های برشی نشانگر تکتونیک کششی در آنها را می توان به فعال بودن چنین رژیمی در این ناحیه نسبت داد.

کلیات چینه شناسی، زمین شناسی ساختمانی و سنگ شناسی

کوه های ملحدو و یزدو در بخش های صخره ای از آهک های کرتاسه تشکیل شده اند که در کوهپایه، بواسطه یک سیستم گسل تقریبا افقی بر روی شیل آهکی متورق و سنگ های آذر آواری و گدازه های حد واسط کمی دگرشکل شده منسوب به ژوراسیک، قرار گرفته اند. مجموعه نادگرگونی مزوزوئیک با واسطه گسل ناحیه ای دیگری که زاویه شیب آن کمتر از 15 درجه است روی سنگ های دگرگونی درجه بالا قرار دارد که سن سنگ مادر آنها پروتروزوئیک- پرکامبرین است (شکل .(1 قرارگیری سنگ

Shearing -1 Mylonitic foliation -2 Stretching lineation -3 Ductile deformation -4 Shear zone -5 Mylonite -6

483

پتروفابریک سنگ های دگرگونی بیارجمند، نشانه هایی از پهنه برشی تکتونیک کششی ;

های جوان تر و نادگرگونی بر روی سنگ های کهن تر و دگرگونی، دلالت بر سازوکار نرمال دارد.

شاخص های تعیین سمت برش نیز در صفحه گسل چنین سازوکاری را تائید می کند.

بخش دگرگونی درجه بالا شامل گرانیت های دگرشکل شده، میکا شیست و آمفیبولیت و مقدار کمی مرمر است. در پاره ای نقاط میگماتیت نیز در داخل گنیس ها و بصورت عدسی شکل به موازات برگوارگی دیده می شوند. میکا شیست ها عموما دارای کوارتز ، فلدسپار آلکالن، پلاژیوکلاز، بیوتیت و گارنت و در مواردی، مسکوویت، استارولیت و کیانیت هستند. این سنگ ها عموما دارای دانه بندی ریز بوده و از نظر ریز ساختاری در رده الترامیلونیت و یا حداکثر میلونیت ریز دانه قرار می گیرند.

پورفیروکلاست فلدسپار در داخل این سنگ ها یا وجود ندارد یا اندازه آن نسبت به بخش زمینه اندکی درشت تر است. گرانیت های دگرشکل شده نیز ترکیب کانی شناسی مشابه با میکا شیست ها دارند و عموما از کوارتز ، فلدسپار آلکالن، پلاژیوکلاز، بیوتیت، گارنت و بندرت سیلیمانیت تشکیل شده اند.

در بخشهایی نیز به این مجموعه سیلیمانیت اضافه می شود. فلدسپار در این سنگ ها پورفیروکلاست هایی بدرشتی 1/5 میلیمتر می سازند. برگوارگی توسعه یافته در این سنگ ها نیز حاصل تناوب قرار گیری بخش های پر کوارتز و فلدسپار وبخش های پر میکاست که تحت تاثیر برش وارد بر آنها تشکیل شده است. تشابه ترکیب کانی شناسی این دو نوع سنگ نشان می دهد که علی رغم تفاوت در بافت و درجه دگرگونی، هر دو دارای پروتولیت یکسان با ترکیب گرانیتی تا گرانودیوریتی بوده اند.

آمفیبولیت ها دارای ترکیب هورنبلند، پلاژیوکلاز، گارنت و در برخی موارد بیوتیت بوده و بافت نماتوبلاستیک7 در آنها به خوبی توسعه یافته است.

همراهی آمفیبولیت ومرمر و در برخی موارد باندهای چرت با گرانیت های میلونیتی و متاپلیت ها نشان می دهد که توده های گرانیتی در یک توالی متشکل از لایه های پلیت، کربنات و چرت به همراه سنگ های مافیک نفوذ نموده و بعدا این مجموعه تحت تاثیر دگرگونی و دگرشکلی قرار گرفته است.

شکل – 1 نقشه زمین شناسی منطقه مورد مطالعه، واحدهای سنگی این ناحیه به سـه بخـش Upper plate ، Lower plate و

واحدهای نفوذی تقسیم شده اند. توزیع نشانه های دایک های دیابازی در نقشه بصورت نمادین می باشد. شکل کوچک بالا موقعیت ناحیه را در ایران و شکل پائین سمت راست موقعیت منطقه مورد مطالعه را نسبت به سـنگ هـای دگرگـونی مجـاور خود نشان می دهد. در شکل اخیر واحدهای تیره رنگ نشانگر سنگهای Lower plate و رنگ روشـن بخـش هـای Upper plate را نمایش می دهند..

1- Nematoblastic

484

مجموعه مقالات نهمین همایش انجمن زمین شناسی ایران، دانشگاه تربیت معلم تهران، 1384

پتروفابریک سنگ های پهنه برشی

تشکیل برگوارگی های میلونیتی از بارز ترین نشانه های این نوع دگرشکلی در سنگ های دگرگونی ناحیه است. این برگوارگی ها در بخش های پروتومیلونیتی کمتر و در بخش های الترامیلونیتی بیشتر توسعه یافته اند. نوع صفحات بسته به ترکیب سنگ متفاوت است به این ترتیب که در سنگ های پر میکا جهت یابی ترجیحی در میکا ها در اثر برش باعث تشکیل صفحات شده است. در سنگ های پر کوارتز تشکیل نوارهای برشی به سنگ حالت لایه لایه داده و در بخش های دارای فلدسپار زیاد، تشکیل پورفیروکلاست و جهت یابی آنها به موازات صفحه برش اصلی یعنی صفحه C، موجب تشکیل این صفحه واره شده است. هندسه گسترش برگوارگی ها در منطقه حالت گنبدی شکل را برای کل مجموعه دگرگونی به نمایش می گذارد ( شکل .( 2

خطواره های کششی از دیگر شواهد برش خمیری در سنگ های دگرگونی ناحیه است که بر روی صفحه واره در تمام پهنه توسعه یافته است. این خطواره ها در اثر ردیف شدگی کانی های آمفیبول در آمفیبولیت ها و رشد ردیفی کانی های کوارتز و فلدسپار در میلونیت های با ترکیب گرانیتی بوجود آمده اند. شدت توسعه آنها همانند صفحه واره در بخش های مختلف متفاوت است. حداکثر توسعه این خطواره ها را می توان در بخش های عمیقتر زون برشی که الترامیلونیت ها در آن توسعه یافته اند مشاهده نمود. در بخش های کم عمقتر که بیشتر به حالت پروتومیلونیت هستند، خطواره ها را از رشد کوارتز و فلدسپار می توان تشخیص داد، اگرچه در برخی این کار بسیار مشکل است. الگوی پراکنش این ساختار ها در منطقه نشان می دهد که جهت یابی آنها با محور طولی رخنمون گنبدی شکل سنگ های دگرگونی موازی بوده و روند NE-SW دارد. اگر چه در برخی مناطق از جمله بخش جنوبی کوه ملحدو و یزدو این الگو از حالت منظم خارج می شود، ولی جهت های برش بدست آمده از میلونیت ها و الترامیلونیت های این مناطق نشانگر جهت برش یکسانی نسبت به بقیه بخش ها است و بنابراین بی نظمی های مورد اشاره به احتمال از حوادث تکتونیکی بعدی نتیجه شده است.

 

کلمات کلیدی :