پایان نامه

 

  مقاله تنفس مصنوعی و شیوه های مختلف آن در pdf دارای 9 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تنفس مصنوعی و شیوه های مختلف آن در pdf   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تنفس مصنوعی و شیوه های مختلف آن در pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله تنفس مصنوعی و شیوه های مختلف آن در pdf :

تنفس مصنوعی و شیوه های مختلف آن

منظور از تنفس مصنوعی آنست که شخص را با وسایل و ابزاری غیر از آنچه طبیعت در اختیار او قرار داده است به تنفس واداریم. این عمل را به روشهای مختلفی چون تنفس مصنوعی دهان به دهان، دهان به بینی، با استفاده از کیسه تنفس، بطریقه فشار بر سینه و کشیدن بازو (روش سیلوستر) Silvester، بطریقه فشار بر پشت و کشیدن بازو روش هولگر نیلسن (Holger Nielsen )و غیره می

توان انجام داد. از میان روشهای فوق، دو روش دهان به دهان و دهان به بینی دارای اهمیت بیشتری است. رحجان این دو روش بر روشهای دیگر بقدری است که عملاً‌ نیاز به استفاده از روشهای دیگر، جز در موارد استثنایی را منتفی می کند.

‹‹ تنفس مصنوعی ( برای بزرگسالان)››
‹ هنگامی که شخص تنفس نمی کند:›

– بیمار را به پشت بخوابانید و داخل دهان او را نگاه کنید اگر چیزی داخل دهان بیمار باشد ، باید سرش را به پهلو برگردانیده ، شئی را با انگشت خود که با دستمالی تمیز و یا گاز استریل پوشانیده اید خارج سازید . پیشانی بیمار را با یک دست نگهداشته و چانه بیمار را به کمک انگشت وسط و سبابه دست دیگر به طرف بالا بیاورید .
– بینی فرد مصدوم را با انگشت شست و سبابه دستی که بر روی پیشانی او قرار داده اید بسته نگهدارید . دهان او را کاملاً بازکنید ، یک بار به آرامی داخل دهان او تنفس کنید ( تاحدی که سینه فرد اندکی به طرف بالا حرکت کند ) حرکت قفسه سینه و تنفس بیمار را بررسی کنید و بار دیگر داخل دهان او نفس بکشید .
– این عمل را هر 5 ثانیه یک بار تکرار کنید تا وقتی که بیمار به تنهایی قادر به نفس کشیدن باشد

تاریخچه ی احیای تنفسی
در زمانهای گذشته در بین مردم جهان جهت برقراری مجدد تنفس در مصدومین و بخصوص غرق شدگان داخل آب ، روشهایی متداول بوده که تاحدودی جان افراد را از خطر مرگ

حتمی نجات میداده ، ودر زمان خودنیز بهترین روش بوده . باگذشت زمان وبالارفتن تجربه ی افراد وپیشرفت علم و مددگرفتن از ابزار آلات ، بشر توانسته تعداد زیادی از افراد دچار ایست تنفی شده را احیا کند ، که این روشها به اختصار بیان میشود .
این تحقیق از منابع مختلفی ازجمله کتاب تنفس مصنوعی ونجات غریق به قلم استاد ارجمند جناب آقای ابراهیم نعمتی گرفته شده است.

روش شلاق زدن

در این روش ، فرد را به فلک بسته و شلاق میزدند، گاهی این روش را با استفاده از چوب یا برگهای گزنه که دارای تیغ های ریز است استفاده می نمودند ویا با پارچه ای مرطوب اورامیزدند تا بیمار بحالت اولیه باز گردد .
روش داغ کردن

گاهی با ریختن مقداری خاکستر داغ وآتش ، یا ریختن آب جوش و یا سوزاندن فضولات خشک حیوانات بر روی شکم افراد ، برای نجات او اقدام میکردند .
روش دمیدن (1530 میلادی)

« پاراسلوس» اولین کسی بود که با وسیله مخصوصی که شبیه دَمٍ آهنگری بود هوارا به داخل ریه ی شخص می دمید . این روش حدود سیصد سال در سراسر اروپا مورد استفاده قرار گرفت.
روش ضدعفونی کردن با دود (1711م)

هندیهای ساکن آمریکای شمالی برای احیا وبه هوش آوردن افرادی که به ظاهر مرده اند مبادرت به دمیدن دود به داخل مثانه حیوانات میکردند وپس از پر شدن مثانه از دود آنرا به مقعد بیمار ویا غریق می دمیدند . این روش تاسال 1767 در انگلستان شناخته شده و بطور مو

قت در مستعمرات آمریکا بکار گرفته می شد .

به حالت ماً کوس قرار دادن ( سال 1770م)

در این روش به مچ پای فرد مصدوم طنابی بسته وبا استفاده از شاخ

ه ی درخت ویا هر وسیله دیگر فرد را به حالت ماً کوس قرار میدادند ودر نتیجه ی فشار زیادی که به سینه ی او وارد میشد ، هوا از ریه ها خارج میگردید ، پس از آن طناب را آزادکرده واو را روی زمین قرار میدادند تا فشار روی سینه قطع شده و هوا داخل ریه ها شود ، این کار را به دفعات تکرار کرده تا فرد تنفس طبیعی خودرا شروع نماید .

بکار بردن بشکه (سال 1773 .م)

در این روش فرد را بصورت دَمَر (روی شکم) روی بشکه ی چوبی قرار داده و نجات دهنده با دست پاهای فرد راگرفته وسپس بشکه را بطرف جلو وعقب میغلطاندند ، حرکت و غلطاندن بشکه ی چوبی بجلو سبب میشد که از فشار بروی سینه کاسته شده ودر نتیجه هوا وارد ریه ها شود (عمل دم انجام گیرد) حرکت وغلطاندن بشکه بطرف عقب موجب برخورد سینه با بشکه و درنتیجه فشار به سینه شده وبازدم انجام گرفته وهوا از ریه ها خارج میشود .
روش روسی (سال1803م )

در این روش فرد را بطور افقی وصاف در زیر خاک دفن نموده ، سر وقسمتی از سینه ویرا خارج از خاک قرار میدادند و بشدت بصورت او آب می -پاشیدند .
روش اسبی (سال 1812م)

در این روش فرد را به روی شکم روی اسب گذاشته وسپس اسب را یورتمه میبردند . چون در این حالت اسب ومصدوم بالا وپائین میرفتند در نتیجه ریه ها باز وبسته می شدند .

روش دال ریمپل(سال1831م)

دراین روش یک تکه پارچه بلند به دور سینه ی مصدوم می بستند و دو نفرِ کمک کننده آن را از دو طرف می کشیدند و سپس آنرا رها می کردند : کشیدن پارچه ها سبب فشار به سینه وخروج هوااز ریه ها شده وبا آزاد نمودن پارچه ها ، سینه فرد منبسط گشته وعمل دَم انجام میگرفت .

روش مارشال (1856م)

در این روش که دکتر« مارشال هال» آنرا ابداع کرده بود ، مصدوم را از وضعیت روی شکم (دمر) ، بطرف پهلو غلطانده وپس ازلحضه ای توقف ، مجدداً وی را به حالت اولی

ه و بروی شکم بازگشت میدادند و سپس با دستها به پشت او فشار وارد می نمودند .

روش سیلوستر ( سال 1857م)

در این روش مصدوم را به پشت خوابانده وزیر شانه های او یک پتو یا بالش قرار داده ، کمک دهنده بالای سر مصدوم نشسته ودودست وی را گرفته ومانند صلیب باز کرده تا ریه ها بازشوند ، سپس دو دست را روی سینه ی مصدوم می گذاشتند تا هوا خارج شود .
روش فرانسیس (سال1886م)

در این روش فرد مصدوم رابه پشت روی تکه ای چوب یا الوار خوابانده بطوریکه پائین کمر وی روی الوار قرار گیرد وسر اورا دوکمک دهنده گرفته و باهم تکان می دادند .
روش پروچاونیک (سال1894م)

در این روش بایک دست دوپای نوزاد را گرفته واو را وارونه کرده وبا دست دیگر به سینه های نوزاد فشار می آوردند .
روش شیفر( سال1903 .م)

در این روش که یک فیزیو تراپیست انگلیسی به نام دکتر« شارپکس شیفر» آن را ابداع کرده بود ، مصدوم را به روی شکم خوابانیده وپشت دستهای او را زیر صورت او قرار داده و کمک دهنده پشت سر او زانو می زده وبا دستهای کاملاً صاف خود ، ازپشت
قفسه ی مصدوم را فشار داده تا هوای آن خارج شود و زمانی که دستهای خود را برمیداشته هوا وارد ریه ها می شد ه.
روش آکلن (سال1916م)

دراین روش با استفاده از دستگاه مخصوصی که روی سینه فرد مصدوم بسته می شد وبا کمک دسته ی بالایی آن به شکل یک آکاردئون بالاو پائین میبردند تا موجب باز وبسته شدن ریه ها شود.
روش ایسمنگر (سال1926م)

در این روش یک پمپ الکتریکی به کیسه های لاستیکی وصل کرده واین کیسه را روی سینه فرد مصدوم می بستند این پمپ به دفعات پر وخالی شده وریه ها را باز و

بسته می کرده .
روش نیلسن(سال1935م)

در این روش که «کلنل هولگر نیلسن » دانمارکی آن راابداع کرد ، مصدوم را به روی شکم خوابانیده وصورت اورا روی دستهایش قرار میدهند ، کمک کننده بالای سر مصدوم زانو زده وآرنجهای اورا گرفته وبه عقب می کشد ، در این حالت ریه ها باز شده وهوا وارد آنها می

شود ، بعد آرنجهای وی را رها کرده وبرای خروج هوا بر روی شانه ها وپشت قفسه ی سینه فشار می آورند .
روش الاکلنگی

این روش را دکتر « او» ابداع کرد ، بدین صورت است که مصدوم را به روی شکم وبر روی یک صفحه ی پایه داری شبیه الاکلنگ خوابانید

ه ، دستها ، کمر وپاهای وی را می بستند ؛ کمک کننده پائین پای مصدوم می ایستاده وصفحه را تا نزدیک کمر خود بالا آورده وپس از چند ثانیه مکث مجدداً تابالای سر خود بالابرده وچند ثانیه ی دیگر مکث میکند ، دوباره آن را تاکمر پائین آورده وبعداز یک مکث چند ثانیه ای آن را روی زمین میگذارند .

 

کلمات کلیدی :